Op de 3.000 meter werd Maureen Koster in februari Nederlands Indoorkampioen. Twee weken later ging in het Poolse Torun haar droom op een Europese medaille in rook op door een valpartij. Haar vorm op beide kampioenschappen bevestigde voor de Alphense echter dat ze op koers ligt voor de Olympische Spelen. Alles staat in het teken van kwalificatie voor de Spelen in Tokio: daar wil Maureen komende zomer vlammen op de 5.000 meter. Met dit doel is ze nu met de nationale atletiekploeg op trainingsstage in Namibië.
De Atletiekunie koos voor Windhoek in Namibië omdat het weer en de hoogte (1700 meter) daar perfect zijn. “Het aantal besmettingen met Covid is laag in Namibië en Windhoek is een vrij moderne en relatief veilige stad”, vertelt Maureen Koster.
Ze vervolgt: “Eindelijk weer samen met anderen trainen. De afgelopen periode was moeilijk. Bijna twee jaar geleden ben ik naar een Engelse coach geswitcht. Die zit met mijn trainingsgroep in Engeland. Door corona kon ik er niet heen en moest ik in mijn eentje trainen, hier in Nederland. In januari ben ik zelf op trainingsstage naar Tenerife gegaan en dat heeft me goed gedaan. Dat bevestigde het NK ook.”
Begeleidt deze coach je nog wel?
“Ja, we hebben veel contact via Whatsapp en Facetime. Dat gaat op zich goed, maar het is fijner als je met de rest samen kunt trainen. Het is nu eenmaal zo. Ik hoop dat ik voor de Spelen nog wel een keer naar Engeland kan gaan. Gelukkig fietst mijn vriend of moeder vaak voor of naast me. Dus ik loop niet helemaal alleen.”
Lange tijd waren er geen wedstrijden. Mis je dat niet heel erg als topsporter?
“We hebben door corona natuurlijk een lange periode van alleen maar trainen achter de rug. Uit wedstrijden haal ik juist de motivatie om hard te trainen. Een wedstrijd voelt als een beloning: je kunt laten zien waarom je zo hard traint.”
Als topsporter ben je erg op jezelf aangewezen, ook financieel. Heb je dan ook op dat vlak last van het feit dat er geen wedstrijden waren?
“Ja, want wedstrijden zorgen voor een groot deel van mijn inkomsten. Start- en prijzengeld viel weg. Ik krijg geen maandelijkse bijdrage van NOC*NSF. Op dit moment heb ik geen A-status. Als ik naar de Spelen ga, krijg ik die weer wel. Die status is aantrekkelijk, maar wordt per jaar toegekend en is dus heel erg onzeker.”
Dan zijn sponsoren dus belangrijk voor je. Hoe is het contact ontstaan met Novatore?
“Hans, een van de managing partners, kende ik al van de atletiekvereniging AAV‘36 in Alphen aan den Rijn. Hij hielp me met advies. Hartstikke fijn dat daar vorig jaar een samenwerking uit voort is gekomen samen met Femke Pluim die ook lid is van AAV’36. Het is een enorme opsteker dat een bedrijf als Novatore mij wil sponsoren in deze onzekere en lastige tijd waar we momenteel in zitten.”
Wat heb je concreet aan die samenwerking?
“Ze steunen ons financieel. Daarnaast helpen ze ons met zichtbaarheid. Vooral via LinkedIn, omdat je je daar als bedrijf kunt laten zien. En uiteindelijk ben ik zelf ook een bedrijf. Ik sta gewoon ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. In het bedrijfsleven heeft men niet altijd een correct beeld van topsport. Ik vind het leuk om een inkijkje en uitleg te geven. Bijvoorbeeld over de vele overeenkomsten tussen een bedrijf runnen en topsport bedrijven.”
Voel je je ondernemer?
“Ja, het is dan wel voortgekomen uit mijn hobby, maar nu is sport mijn werk. Als ik geen geld verdien met hardlopen, kan ik er niet mee doorgaan.”
Hoe kwam het dat je als kind voor atletiek koos?
“Mijn halve familie deed aan atletiek en dus ben ik het ook gaan proberen. Bij AV‘47 in Boskoop. Ik vond het leuk en ben me al snel gaan toeleggen op het lopen. Dat lag me wel.”
Talent is niet voldoende om succesvol te zijn, je moet er ook heel veel voor overhebben…
“Mijn beste vriendinnetje op de club versloeg me altijd. In het begin vond ik dat helemaal niet erg... Ik had toen duidelijk nog geen winnaarsmentaliteit. Toen ik wat ouder werd, wilde ik juist wel winnen van haar. Daarom begon ik met een extra hardlooptraining per week en zo werd ik beter, ging ik winnen en begon ik het ook steeds leuker vinden.”
Hoe vaak train je nu?
“Gemiddeld twaalf keer per week.”
Wat moet je doen om je te kwalificeren voor Tokio?
“Ik moet de limiet lopen en daar zijn wedstrijden voor nodig. Alleen worden die pas in juni georganiseerd en eind juni sluit de kwalificatieperiode. In die maand moet het dus gebeuren. Zoals ik nu bezig ben, heb ik er vertrouwen in dat het lukt. Al ben je wel afhankelijk van externe factoren: het weer, het deelnemersveld… Je kunt niet in je eentje die limiet halen. Daar heb je andere lopers voor nodig.”
Wat is de limiet voor de 5.000 meter?
“15 minuut 10.”
Zelfs dan ben je niet helemaal zeker, toch? Zijn er nog andere concurrenten voor de Nederlandse tickets?
“Ja, dat klopt. Er zijn meer dames die voor de vijf kilometer gaan. Daar houd ik me niet zo mee bezig. Ik moet zelf die limiet lopen. Als er te veel kandidaten zijn speelt de uitslag op het NK, in het laatste weekend van juni, waarschijnlijk een belangrijke rol. Op zich vind ik het wel leuk en spannend als er een ultieme strijd op het NK komt om een Olympisch ticket.”
Je hebt al eens meegedaan aan de Spelen in Rio (2016). Hoe was dat en heb je nu iets aan die ervaring?
“Wat ik er vooral aan heb overgehouden is dat ik heel graag nog eens naar de Spelen ga. Om voor leukere herinneringen te zorgen. Ik was destijds overtraind en kon daardoor niet op mijn best presteren. Rio viel ook qua sfeer tegen. Andere atleten, die vier jaar eerder in Londen hadden meegedaan, vonden dat ook. Er was amper publiek en het evenement leefde niet echt in de stad.”
Ai, hoe zal dat in Tokio zijn, met alle beperkingen door corona?
“We zullen zien. Er mag volgens mij geen buitenlands publiek komen kijken en er zullen allerlei maatregelen zijn. Maar dat houdt mij niet tegen. Ik wil er in ieder geval heel graag heen!”
